Gelukspost is de nieuwsbrief over de Gelukswandelingen van kunstenaar Misja Immink, die wekelijks op stap gaat met vrijwilligers en bewoners van verzorgingshuizen op zoek naar nieuwe soorten geluk.
WANDEL OOK MEEIn deze gelukspost een mooi verhaal van Tara Lewis over de heer Kolk, onze geliefde gelukswandelaar en bewoner van Laurens Delfshaven. Wat zou het leuk zijn als hij in deze moeilijke tijd wat geluksberichten zou ontvangen. Doen jullie mee?
Ook de andere bewoners gaan we geluksberichten sturen. Naar aanleiding van een geluksopdracht stellen we een pakketje samen met jullie bijdragen, een foto of leuke boodschap. Deze keer doen we iets met raamgluren.
Een ander initiatief is onze gelukslijn: bewoners kunnen ons met een speciale mobiel bellen voor een voordracht of geluksopdracht. Een vrolijk kletspraatje kan ook. We zijn hiervoor nog op zoek naar vrijwilligers.
Hopelijk komende week mooie geluksberichten voor Jaap Kolk, ontvangen wij mooie foto’s voor het gelukspakket en meldt een vrijwilliger zich aan voor onze gelukslijn. Onder Oproepen staat vermeld hoe je kan bijdragen.
Pas goed op jezelf en de mensen in je omgeving.
Misja Immink
Als je goed om je heen kijkt
Zie je dat alles gekleurd is.
K. Schippers
Maak een foto van je raamuitzicht met een vrolijke anekdote, gedicht, tekening of lieve opmerking. We verzamelen alle raamgelukberichten en brengen ze als gelukspakketten langs bij de bewoners van verzorgingstehuizen. Wekelijks een nieuw pakket.
Stuur je raamgeluk vóór 9 april naar gelukberichten@gelukswandelingen.nl.
Via de telefoon een gedicht of een grappig verhaal voordragen? Of gewoon een gezellig kletspraatje houden? En heb je daar de komende weken minimaal een uurtje de tijd voor? Geef je dan op voor de Gelukslijn. Stuur een mailtje naar gelukslijn@gelukswandelingen.nl, dan nemen we contact met je op.
Hieronder lees je over de heer Kolk. We gaan hem binnenkort gelukspost sturen. Gelukkige tekeningen en verhalen graag vóór 9 april sturen naar geluksberichten@gelukswandelingen.nl.
Door Misja Immink
In den beginne gluurden we dikwijls bij woonhuizen door de ramen naar binnen. De raameigenaar kwam dan vaak naar buiten voor een kletspraatje met de gelukswandelaars. Gluren bij de buren bestond toen al, maar daar kwam ik later pas achter.
En als we op zoek gingen naar ontmoetingen met exoten, bleek dat ik iets anders voor ogen had dan de anderen. Waar ik op zoek was naar toeristen in de stad, zochten de ouderen en vrijwilligers naar mensen met een gekleurd tintje.
Een combinatie van deze twee resulteerde in exoteren: het zoeken van vrolijke exoten achter glas. We kijken onze ogen uit: ramen en etalages zijn tegenwoordig onveilig voor onze rolstoelbrigades. ‘Ik had nooit verwacht een toeristische attractie te worden’, aldus de eigenaar van Bertus Antiek en Curiosa op de Nieuwe Binnenweg.
Het is bijzonder wat mensen allemaal achter de ramen zetten, ook in deze coronatijd. Na een oproep om beren achter het raam te plaatsen voor de buurtkinderen, is mijn vriendin met onze twee kinderen onlangs op berenjacht gegaan. Conclusie van mijn driejarige dochter: een ijsbeer is geen beer.
Tip: Een ochtend raamgluren waarbij je alles noteert wat je ziet. Een goede training voor de ogen, of je nu op thuiskantoor zit of in een zorginstelling verblijft.
Sinds 2012 lopen regelmatig Gelukswandelaars door de straten van Rotterdam. Wie zijn deze ontdekkers van geluk eigenlijk? Journalist Tara Lewis portretteerde een van de wandelaars.
Lang hoeft Jaap Kolk niet na te denken over de plek waar hij het liefste naartoe wil lopen: de Schie. Een leven lang werken in de haven heeft een diepe liefde voor de scheepvaart achtergelaten bij de 81-jarige Rotterdammer.
We lopen de Mathenesserlaan af en slaan de hoek om richting de Aelbrechtskade. Daar raast het immer drukke verkeer langs, tot iemand stopt om het gezelschap over te laten steken. Jaap neemt zijn pet af, een gebaar wat herinnert aan het Rotterdam van vroeger.
Langs de Schie giert een ijskoude wind, maar die lijkt Jaap niet te deren. “Vroeger had je winters die écht koud waren.” Terwijl we richting historisch Delfshaven lopen vertelt hij over zijn werk voor de handelsmaatschappij R.S. Stokvis, dat in zijn tijd het grootste handelsbedrijf van West-Europa was. “We hadden onder andere leveranciers in Engeland en Zweden en alle transport liep via Rotterdam. Ik hield me bezig met speciale machines en grote werktuigen. Het was een tijd waarin we nog een levendige haven hadden in de stad.” Zijn favoriete plek in de stad is de Parkkade, want, “de schepen hè”. Jaap werkte dertig jaar voor het bedrijf en kocht in die tijd een huis aan de Bergsingel. “Vier verdiepingen, net een paleis zo mooi. Maar ik heb het onlangs moeten verkopen; de trappen werden een probleem."