Luchtturen en wolkentoeristen

Nieuwe soorten geluk

Door Misja Immink

‍

Graag kijk ik naar schilderijen met Hollandse landschappen. Een beetje zoals Marsman het beschrijft in Denkend aan Holland. Ik focus me meestal op de luchten. Eerst met het oog op de verf om vervolgens afstand te creëren zodat het lucht kan worden.

Vooral in de gouden eeuw zijn er ontzettend veel Hollandse luchten geschilderd. Erg mooi. Het schijnt ook dat wij mooiere luchten, mooiere wolkenpartijen, hebben dan elders in de wereld. Iets met ontpoldering en het aanwezige water. Hollands licht. Maar misschien haal ik nu wat zaken door elkaar. Dat doet het hoofd weleens. In ieder geval mijn hoofd. Maar dat onze luchten mooi zijn dat staat vast. In mijn werk De staat van oplichting verkoop ik zelfs lucht zoals andere mensen land verkopen. De indianen vonden dit al vreemd, land bezitten. Kan je nagaan hoe ze hierover dachten.

Rotterdamse luchten zijn misschien wel de mooiste luchten van Nederland. Wij hebben niet alleen veel omringend water maar ook een prachtige haven die hier mogelijk invloed op heeft, op de wolken. Wij hebben daar ook heel goed op ingespeeld door overal blauwe borden te plaatsen met pijlen. Wolkenpijlen, zegt mijn oudste dochter. Zij ziet elke dag wel een mooie wolk of een mooie lucht. Samen maken we luchturen tijdens het luchtturen.

Onlangs liep ik met groep 6 van een basisschool door de wijk. Ik wees ze op de wolkenpijl.

"Verkeersborden meester!" riep een leerlinge.

"Fout, wat leren ze jullie op school? Dit zijn luchttuurborden. Voor onze wolken-hotspots. Speciaal voor ons en voor toeristen want die komen van heinde en ver om te kijken naar onze wolken, onze luchten."  

Wolkentoeristen. Samen met bewoners van Antonius hebben wij ze weleens verwelkomd op het centraal station. Met bellenblaas, om hen en de wolken alvast vrolijk te stemmen. Het leek te werken.

‍