Gelukspost is de nieuwsbrief over de Gelukswandelingen van kunstenaar Misja Immink, die wekelijks op stap gaat met vrijwilligers en bewoners van verzorgingshuizen op zoek naar nieuwe soorten geluk.
WANDEL OOK MEESoms mag ik ergens een roeptoeterpraatje houden. Ik toeter met liefde dat ik een geluksactivist ben. Het nieuwe verwonderen deelachtig maken. Als je blijft verwonderen, heb je geen tijd om na te denken over slechte dingen. Kan je niet jong of oud genoeg mee beginnen. Meestal begint het met een vrij (leeg) hoofd. Liever twee lege koppen om de verwondering gelukkig te maken.
Daarom ben ik ook zo blij dat we komende vrijdag weer gaan 5-mei-soepen. Vrijheidsmaaltijden heel de dag door. Met elkaar. In de ochtend met bewoners van De Schans en Delfshaven. In de middag kan je ons zien slurpen met Laurens Blijdorp. Wel eerst een gelukkige vrijheidswandeling met wat geluksactivisme.
Een mooie start van de maand mei waar we weer volop het geluk onveilig gaan maken en de buurt bevrijden met veel geluksactivistische daden. Samen met bewoners, geluksvrijwilligers, scholen en verschillende organisaties. Allerlei soorten gelukswandelaars die zich samen inzetten voor iets moois: een open en luchtig Rotterdam. Komt dat zien en doe mee!
Misja Immink
Onlangs kreeg Jan een koninklijke onderscheiding. Onder meer vanwege zijn inzet voor ons initiatief. Meer dan verdiend. Drie jaar geleden maakte Jan zijn eerste gelukswandeling en sindsdien heeft hij onze avonturen verrijkt met zijn goedheid en vriendelijkheid. Ondanks dat Jan alzheimer heeft, zet hij zich in voor een ander. "Een ander mee naar buiten nemen die dat zelf niet meer kan. Ja, dat maakt me gelukkig" liet hij ons eens weten. Heel bijzonder en mooi. Een gewaardeerd lid van onze geluksbrigade.
Naast de moppermuurtjes heb je nu ook de vrije-vogel-lijntjes. Vaak een strook ijzer met spiesen. De spiesen zijn bedoeld voor de vrije vogels. De vogels moet je kleien. In overleg. Bewoner en vrijwilliger maken de vogel. Van vreemde vogels tot geluksvogels. Om de buurt op te vogelen. Geen gezang, wel een hit.
De laatste tijd zijn we Rotterdam aan het verbloemen. Het begon eigelijk met Banksy en zijn Flower-thrower in Palestina. Bloemen in plaats van bommen. Wij gaan voor de duurzame variant: zaadjes en bloembollen. Vaak op plekken die wel wat kleurrijk groen kunnen gebruiken. Binnenkort ook met tuinfluencer Eefje Peddemors van Tuinierhier. Voor een gezonde bloemrijke omgeving. Zie ook www.tuinierhier.nl.
Een zebrapad wordt omgetoverd in een punkerspad. Vrije woorden vormen het punkerskapsel van deze persoon. Een figuur die piano loopt en waarschijnlijk een liedje van de Beatles laat horen. Of Bob Dylan die over een ander rockbandje zingt. De woorden worden overigens gratis weggeven door de bewoners in samenspraak met de geluksvrijwilligers. Inmiddels zijn er 37 punkerspaden in Rotterdam.
Frieda Schaap is een vaste deelneemster aan de gelukswandelingen. Frieda is 87 jaar en woont in Laurens Antonius Binnenweg. Ze spelt nog even haar meisjesnaam letter voor letter: Affourtie.
In haar tweekleurige hippe leren jack (“in Spanje gekocht”) wacht ze in haar rolstoel tot de gelukswandeling begint. Ze heeft er zin in: “het is zo fijn om buiten te zijn, dat geeft zoveel sfeer”. Ze zegt er wel bij dat ze echt op tijd terug moet zijn, want ze moet vanmiddag naar de kapper.
Tijdens de gelukswandeling praat Frieda honderduit over alles wat ze onderweg ziet (“je ziet nog eens wat”) en over haar leven. Op vierjarige leeftijd maakte Frieda het bombardement op Rotterdam mee. Vanuit Kralingen is het gezin toen geëvacueerd naar Oostvoorne. Daarna heeft ze het grootste deel van haar leven in Rotterdam Overschie gewoond. Ze heeft een zoon van 60. Haar gehandicapte dochter ziet ze iedere maand. Zelf was ze actief in het maatschappelijk werk.
Motor
Als jonge vrouw reed ze motor: “een Kawasaki Z 400”, vertelt ze glunderend. Ze praat enthousiast over motoren en haar plezier in het motorrijden. “Ik heb veel interesses”, zegt Frieda als we langs een mooie muurschildering lopen, “ik vind het leuk om steeds nieuwe dingen te zien en te horen. Mooi toch dit schilderij op de muur”. Haar beste vriendin An gaat ook altijd mee met de gelukswandeling. “Het is zo gezellig als An erbij is”, zegt Frieda.
Boedhabeeldje
En natuurlijk doet Frieda enthousiast mee aan de activiteiten, dit keer de boedha bingo. Ze krijgt van Misja een boedhabeeldje en zet die in een raamkozijn. Met de bingo wint ze helaas niks, maar ze zorgt wel dat ze haar beeldje terug krijgt “voor op mijn kamer”.
Ze moet altijd lachen om Misja: “hij maakt altijd leuke grappen”. Meestal vindt ze de gelukswandeling fijn, maar vorige keer had ze het wat minder naar haar zin: “toen regende het pijpestelen en zijn we bijna verzopen. We moesten toen nog schuilen”. Geef Frieda maar een lekker zonnetje, dan geniet ze nog meer van de gelukswandeling.
Wilma van der Putten